சாம்பலாகிப் போன டவுசரும், ஜட்டியும்

சில நேரம் நாம் செய்கின்ற கிறுக்குத் தனமான குறும்புகள் மற்றும் செயல்பாடுகளால் அப்போதைக்கு வேதனையடைந்திருந்தாலும் அவற்றை நினைத்துப் பார்க்கும் போது நம்மையறியாமல் சிரித்துக் கொள்வோம்.

"டிப்ளோமா படித்துக் கொண்டிருந்த காலம். லுங்கிக் கட்டிப் பழகாதக் காலமும் கூட... மழை காலமும் தான்."

"வீட்டில் யாருமில்லாத மாலைப் பொழுதொன்றில் நல்ல மழை... அதான் வீட்டுலதான் யாருமில்லையேன்னு கொல்லையில துணிதுவைக்கிற கல்லுல உட்கார்ந்து நல்லா நனையிறேன்."

"அம்மா இருந்திருந்தாக் கண்டிப்பாத் திட்டுதான். ஏன்னா, நான் நனையிறத விட நனைந்த துணிகளைக் காய வைப்பதிலும்.... அதைனைத் துவைத்துப் போடுவதிலும் இருக்கும் சிக்கல்தான் காரணம். அப்போ வீட்டுல வாசிங் மிசினெல்லாம் இல்ல வீட்டுல."

"நனைஞ்சி முடித்த பிறகுதான் நினைவுக்கு வந்துச்சி. நேற்று துவைத்துக் காயவைத்த துணியே காயலைன்னு 'திருச்சி தைலா சில்கஸ்'ல எடுத்த பருமடாஸ்யைக் காலையிலதான் எடுத்துப் போட்டிருந்தேன்."

"அதையும் அம்மா வேற புது டவுசர் போட்டிருந்த வேறப் பார்த்திருந்தாங்க."

"அதனால, புது டவுசர நனைச்சி வச்சிருக்கிறதப் பார்த்தாங்கப் பேயோட்டம் நிச்சைமுன்னு நினைத்துக் கொண்டே யோசித்துக் கொண்டிருந்த போது வந்தது அந்த யோசனை"

"டவுசர அவுத்துத் தண்ணீர் சொட்டுகள் நல்லாப் போகும்வரை பிழிந்து விட்டுத் துண்டை மட்டும் கட்டிக் கொண்டு சமயலறைக்குச் சென்று இட்லி குண்டானை எடுத்துதேன்...அதிலும் எவர்சில்வர் குண்டானைதான் எடுத்தேன்."

"அலுமினிய குண்டான் இருந்தாலும் அத எடுக்கல."

"இட்லி குண்டானை எடுத்த போது தான் உடம்பில் இன்னும் ஈரம் குறையாதை உணர்ந்தேன். அடஆமாம்... ஜட்டியும் நனைந்திருந்தது.... சரின்னு ...அதையும் நன்றாகப் பிழிந்துக் கையில் வைத்துக் கொண்டு கேஸ் அடுப்பின் பெரிய பர்னரை பற்றவைத்து இட்லி குண்டானை இட்லித் தட்டுகள் ஏதுமில்லாமா அடுப்பில் வைத்து டவுசரையும் ஜட்டியையும் அதில் போட்டு மூடி விட்டேன் சூட்டில் காயட்டும் என்பதற்காக."

"ஆனால் நடந்ததென்னமோ வேற"

"வெறும் துண்ட மட்டும் கட்டிக்கிட்டு நிக்கிறேன். அந்த நேரம் பார்த்து நல்லா குளிர் எடுக்குது."

"அறைக்குப் போய்க் காய்த்திருந்த பழைய ஜட்டியோன்றை எடுத்துப் போட்டுக்கிட்டு முதல் முறையா அப்பாவின் லுங்கிய ஏனோதானோன்னுச் சுத்திகிட்டு அப்படியே கொஞ்ச நேரம் கட்டில்ல உட்கார்ந்தேன்"

"கட்டிலிலதான் உட்கார்ந்தேன். எப்பப் படுத்தேன், எப்பத் தூங்கினேன்... ஏன் அந்த நேரத்தில் தூங்கினேன் என்றெல்லாம் இன்றுவரை யோசித்தும் விடை மட்டும் கிடைகவேயில்ல... ஆனா, தூங்கினேன்."

நாற்பத்தைந்து நிமிடத்திற்குப் பிறகு...

"வீடு முழுக்க ஒரே புகை மண்டலம் எனக்கும் கண்ணெரிச்சல் வர ஆரம்பித்தது...அப்பாவும் பொறுமையாகவே எழுந்துப் புகை மூட்டத்தைப் பார்த்த்தப் பிறகுதான் குண்டான அடுப்புல வச்ச மேட்டரே நினைவுக்கு வரக் குடுகுடுன்னு ஓடினேன் அடுப்பறைக்கு."

"அங்க போய்ப் பார்த்தா... ஒரே புகை மூட்டம்... பழைய படங்களில் வரும் கனவுக் காட்சி போல"

"அப்படியிப்படி எல்லா ஜென்னலையும் திறந்துவிட்டு, அடுப்பு பக்கத்த்துல போனா... எவர்சில்வர் இட்லி குண்டான் நெருப்பு குண்டானா மாறிகிடக்குது."

"அடுப்பை நிறுத்திட்டு, அடுத்தது என்ன பண்ணலாமுன்னு யோசித்தேன்."

"அப்போ கண்ணுலப் பட்டத்துதான் வீட்டுல இருக்கிற இரும்பு கிடிக்கி.... அத எடுத்து... இட்லி குண்டா மூடிய மட்டும் கலட்டலாமுன்னு முயற்சி செஞ்சா... மூடியோட கைப்பிடிக் கொக்கித் தனியா வருது... அதனால அந்த முயற்சிய கைவிட்டுட்டு.... கரித் துணியாப் பயன்படும் அம்மாவின் பழைய ஜாக்கெட் துணியத் தண்ணில நனைச்சி ரெண்டு கையாலையும் குண்டான தூக்கி அப்படியே பக்கத்திலிருந்த பாத்திரம் தேய்க்கும் சிங்கில் போட்டு குழாயை திறந்து விட்டேன்."

“தண்ணி பட்டவுடன் புஸ்ன்னு... சத்தத்தோட இட்லி குண்டான் புகைக் கக்கியப் படித் தனது சூட்டைத் தனித்துக் கொண்டிருந்தது.... ஆனா எனக்கோ உள்ளுக்குள்ள சூடு பத்திக்க ஆரம்பிச்சது”.

"எதுவாயிருந்தாலும் சமாளிப்போம்... மோதல இட்லி குண்டான் உள்ளே போட்ட டவுசரும் ஜட்டியும் என்னாச்சின்னுப் பார்ப்போமுன்னு குண்டான் சூட்டக் குறைச்சி.... குண்டான் மூடியக் கழட்டினா...டவுசரும், ஜட்டியும் சாம்பலாகப் போயிருந்தது."

"இன்னைக்கு வீட்டுல தீபாவளிதான் அப்படின்னு நினைச்சிகிட்டே சாம்பலை எப்போதும் குப்பைப் போடும் பக்கத்து காலி பிளாட்டுலக் கொட்டிட்டு குண்டான கழுவலாமுன்னு தண்ணிய ஊத்தினா..... குண்டானும் ஒட்டையாகிக் கிடக்குது..... செத்தடா மவனேன்னு....கழுவிகிட்டு இருக்கும் போது காலிங் பெல் அடிக்க... வெளியே போயிருந்த அம்மா வீட்டுக்கு ரிட்டன்.... கதவைத் திறந்தேன்.... சிறிதளவு சுற்றிக் கொண்டிருந்த புகைகுள்ளே உள்ளே வந்தவங்க என்னான்னுக் கேட்க.... நானும் அசட்டுச் சிரிப்புச் சிரிச்சிகிட்டே பதில் சொல்ல.... வீட்டினுள் ஆரம்பித்தது அடமழ.... அடடா மழ.... அய்யையோ மழ என எல்லாம்."

அவ்வப்போது நான் நினைத்துச் சிரித்துக் கொள்ளும் எனது சேட்டைகளில் இதுவும் ஒன்று....

இப்ப ஏன் இதச் சொல்றேன்னா....

கடந்த வாரம் திருவாரூர் நிகழ்வு முடிச்சிட்டு மறுநாள் குடும்பத்தில் நடக்கவிருந்த திருமண கறிவிருந்தில் கலந்து கொள்ள வீடுக்குப் போயிருந்தப்ப.... வீட்டுல யாரமில்ல... சரி எப்போதும் போல நாமே வாசிங் மிசின்லத் துணியப் போட்டு துவச்சிடுவோமுன்னு மிசின்ல சட்டையையும் ஜீன்சையும் போட்டு பவுடரையும் போட்டுட்டு திரும்பும் போதுதான் “ரின் ஆலா” டப்பி கண்ணுல பட்டது."

"குழந்தைகளுடன் மண்ணில் விளையாடியதில் சட்டை நல்லாவே அழுக்காகியிருக்கேன்னு சொல்லிச் சிறிதளவு என்று சொல்ல முடியாது சற்று அதிகமாவே ஆலாவை ஊற்றி மிசினை ஓடவிட்டேன்."

"மிசினும் ஓடி முடிந்தது.... இப்பச் சட்டைய எடுத்து பார்த்தா.... எனக்குப் பிடித்த நீலக்கலர் சட்டையெல்லாம் ஆங்காங்கே திப்பிதிப்பியாக வண்ணம் போய் வெள்ளையாகக் காட்சியளிகிறது."

"இதைப் பார்த்து விட்டு அம்மா சொல்றாங்க உனக்கு இதே வேலைதான் வீட்டுல யாருமில்லைன்னா ஏதாவது பண்ணிக்கிட்டே இருன்னு சொல்லித் திட்டிட்டு.... அப்புறமாச் சொல்றாங்க ஆலா வெள்ளை நிறத் துணிகளுக்கு மட்டும்தான் உபயோகப் படுத்தனுமுன்னு....

இந்த ஆலா மேட்டர் நடந்ததால பழைய டவுசர் சாம்பலான கதையும் நினைவுக்கு ஓடிகிட்டு இருக்கு ஒரு வாரமா!!!!.... இப்படிப் பலயிருக்குக் குறும்புத் தனங்கள் அவ்வபோது அசைபோட்டு ரசிப்பதற்கும் சிரிப்பதற்கும்....

#இனியன்